هنوز در خانه را کامل باز نکرده‌ایدکه با چند صورت خشمگین و معترض مواجه می‌شوید که هر کدام سعی دارند صدای خود را رساتر از دیگری به گوش شما برساند. با یک فریاد جانانه چهره‌های معترض را از دور خود پراکنده می‌کنید. حقیقتا بعد از یک روز خسته‌کننده‌ی کاری که به هزار فکر مختلف سپری شده است، دیگر تحمل این را ندارید که هنوز از راه نرسیده به دعوای پر سروصدای بچه‌هایتان گوش کنید. شاید دیدن این‌همه دعوا میان فرزندانتان شما را از خودتان و شیوه‌ی تربیت‌تان ناامید کند. «آیا من واقعا صلاحیت تربیت این بچه‌ها را نداشته‌ام یا این‌که آنها بی‌لیاقت اند؟» به این می‌اندیشید که چرا آنها هر روز با هم دعوا می‌کنند، چه اشکال وجود دارد و شما چه‌کار می‌توانید بکنید.
شاید شما از آن دسته والدینی باشید که خودشان را به‌طور کامل از دعوای بچه‌ها کنار می‌کشند و همه چیز را به‌آن‌ها وامی‌گذارند. شاید هم نه، سر دعوا حاضر می‌شوید و یکی از واکنش‌های زیر را نشان می‌دهید:
- 1. همین حالا تمومش کنین! با هر دوتونم!
2. کی شروع کرد؟ راستشو بگین!
3. تو بزرگ‌تری، کوتاه بیا!
4. هرکس بره اتاق خودش!
و …
متاسفانه، هیچ‌یک از واکنش‌های مذکور موثر نیستند. باید با توجه به این‌که بچه‌های ما چگونه دعوا می‌کنند، عکس‌العمل‌های متفاوتی داشته باشیم.
گاهی دعوای بچه‌ها، تنها یک «دعوای ساده‌ی بچه‌گانه» است و نیازی به مداخله‌ی ما نیست. در این مواقع بهتر است که فکر خودمان را به یک موضوع خوشایند مشغول کنیم تا از سروصدا بی‌تاب نشویم. یادمان باشد که بچه‌های ما در همین دعواهای کودکانه تجربه‌های زیادی به‌دست می‌آورند و یاد می‌گیرند که چگونه باید اختلاف‌هایشان را حل و فصل کنند. اما باز گاهی دعواها، شدیدتر می‌شود و لازم است شخصا وارد بحث شویم. در این مواقع:
- 1. ابتدا خشم کودکان نسبت به یک‌دیگر را بپذیریم. این کار به‌تنهایی، ممکن است بچه‌ها را آرام کند.
«بچه‌ها به نظرم شما دوتا از دست هم عصبانی هستید!»
2. به حرف‌های هریک از آنها با احترام گوش کنیم:
غزل: آره واقعا عصبانی ام، با این‌که می‌بینه من دارم تلویزیون نگاه می‌کنم، کانال رو عوض می‌کنه!
سمر: خب آخه برنامه‌ای که من می‌خوام ببینم یه ربع ازش گذشته!
3. نشان دهیم که پیچیدگی مساله را درک می‌کنیم:
«آره، وضعیت مشکلیه! دو نفر و یه تلویزیون!»
4. اطمینان خود را به توانایی آنها در یافتن راه حل مناسب ابراز کنیم:
«مطمئنم اگه شما دو تا با هم فکر کنین، می‌توانین یه راه حلی پیدا کنین که برای هر دوتون منصفانه وخوب باشه»
5. محل مشاجره‌ی فرزندانمان را ترک کنیم:
« خب! تا شما دوتا فکر می‌کنین، من هم یه تلفن می‌زنم»
طی این فرآیند چند کار انجام داده‌ایم:
اول این‌که، بدون درگیرکردن خود وتبدیل‌شدن به یکی از طرفین دعوا ، فرزندان خود را آرام کرده‌ایم.
دوم این‌که، از هیچ‌یک از فرزندانمان جانب‌داری نکرده ودعوای مجددی را سر نداده‌ایم.
در آخر نیز خیلی زیرکانه اعلام کرده‌ایم که دعوا در خانه‌ی ما یک رفتار غیرعادی است ودرعین‌حال به فرزندانمان در کسب تجربه کمک کرده‌ایم.
روش مداخله‌ای که گفته شد، بسیاری از والدین را کمک نموده تا با دعواهای فرزندانشان به‌خوبی کنار بیایند. اما گاهی، بعد از آن‌که والدین بچه‌ها را ترک می‌کنند، صدای مشاجره‌شان باز سرسام آور می‌شود. هنگامی که دعوای بچه‌ها رنگ خشونت می‌گیرد، بهتر است به این ترتیب رفتار کنیم:
- 1. وضعیت را توصیف کنیم؛
«یه دختر رو می‌بینم که تصمیم داره کنترل تلویزیون رو به سمت خواهرش پرتاب کنه، و یه دختر که می‌خواد با لنگه دمپایی به خواهرش صدمه بزنه»
2. محدودیت‌ها را مشخص کنیم؛
«وضعیت خیلی خطرناکیه، لازمه که مدتی از هم جدا شین تا کمی آروم بگیرین»
3. آنها را از هم جدا کنیم؛
« هر کس به اتاق خودش بره»
مطمئن باشیم که اغلب اوقات توصیف رسا و قاطع ما، از آن‌چه که در حال وقوع است، بچه‌ها را متحیر کرده واز ادامه‌ی کار باز می‌دارد.
به امید روزی که به‌دور از دعوا، از صفای خانه‌ی خود لذت ببریم.
قبل از هر گونه برخورد همراه با تنبیه برای کودک خود با ما مشورت کنید
گروه تخصصی روانشناختی باران مهر
آدرس: تقاطع ستاری و بلوار فردوس، ابتدای بلوار فردوس غرب، جنب کلینیک کیمیاگر، ساختمان کارون شماره 446ف طبقه 3 واحد 19
شماره جهت ارایه خدمات مشاوره¬ای به صورت تلفنی : 9099070951
شماره جهت کسب اطلاعات و گرفتن وقت 44155623 – 44142682